"Η αρχιτεκτονική είναι απολιθωμένη μουσική." Η φράση του Γερμανού συγγραφέα Γκαίτε (1749-1832) συνοψίζει μια από τις πρωταρχικές λειτουργίες της αρχιτεκτονικής: να κάνει τέχνη, αλλά ένα διαφορετικό είδος τέχνης, όπου τα τούβλα και το τσιμέντο είναι η πρώτη ύλη.

Η λέξη "αρχιτεκτονική" προέρχεται από το συνδυασμό των ελληνικών λέξεων "arché", που σημαίνει πρώτος ή κύριος, και "tékton", που σημαίνει κτίριο.

Σήμερα, η αρχιτεκτονική μπορεί να οριστεί ως η σχέση μεταξύ ανθρώπου και χώρου, ή μάλλον, ο τρόπος με τον οποίο παρεμβαίνει στο περιβάλλον δημιουργώντας ευνοϊκές αισθητικές και λειτουργικές συνθήκες για τη στέγαση, τη χρήση και την οργάνωση του περιβάλλοντος.

Μπορείτε ήδη να καταλάβετε ότι η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε αυτή την αρχαία μορφή τέχνης, σωστά; Λοιπόν, σας προσκαλούμε να ξεκινήσετε μαζί μας αυτή την ανάρτηση και να γνωρίσετε περισσότερα για την αρχιτεκτονική και όλη την ιστορία της, ανακαλύπτοντας περισσότερα για αυτόν τον καλλιτεχνικό τρόπο δόμησης και διαβίωσης που διαμόρφωσε την ιστορία μας στο παρελθόν, καθοδηγεί τη ζωή μας στο παρόν και υποδεικνύει ήδη τα θεμέλια για το μέλλον.μέλλον. Ελάτε να δείτε:

Σύντομη ιστορία της αρχιτεκτονικής και της έννοιας

Η αρχιτεκτονική είναι ένα είδος εικαστικής τέχνης που είναι γνωστό στην ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες και σήμερα είναι παρόν στη ζωή κάθε κατοίκου αυτού του υπέροχου γαλάζιου πλανήτη. Η αρχιτεκτονική διαμορφώνει τη ζωή όλων μας. Είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία χώρων - δημόσιων και ιδιωτικών - ικανών να συνδυάζουν, ταυτόχρονα, τη λειτουργικότητα, την αισθητική και την άνεση.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε πότε και πού ακριβώς εμφανίστηκε η αρχιτεκτονική στην ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε το ενδιαφέρον του ανθρώπου να διαμορφώσει το χώρο στον οποίο ζούσε, ώστε να αισθάνεται πιο ασφαλής και πιο άνετα.

Στις απαρχές της αρχιτεκτονικής, η βασική πρώτη ύλη για τα κτίρια ήταν ο πηλός, το νερό και ο ήλιος: τα τρία συστατικά που χρειάζονταν για τη δημιουργία ακατέργαστων τούβλων - τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, ειδικά τώρα με την αειφόρο τάση στην αρχιτεκτονική. Τα πρώτα γνωστά σπίτια από τούβλα χρονολογούνται από το 7000 π.Χ. στην περιοχή μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας. Εκτός από τον πηλό, ήτανη πέτρα και το ξύλο χρησιμοποιούνταν επίσης συχνά για την κατασκευή.

Αλλά η αρχαία αρχιτεκτονική δεν αφορούσε μόνο σπίτια- στην πραγματικότητα, πολλά από όσα έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα είναι ναοί, τάφοι και παλάτια που χτίστηκαν κυρίως για τη λατρεία των θεών. Από αυτή την άποψη, η αρχιτεκτονική και η θρησκευτικότητα συμβαδίζουν εδώ και πολύ καιρό.

Αρχιτεκτονική στον αρχαίο κόσμο

Η αρχιτεκτονική εξελίσσεται μαζί με την ανθρωπότητα, τόσο από πλευράς τεχνολογίας όσο και από πλευράς κοινωνικών και πολιτιστικών πτυχών. Τα σπουδαία αρχιτεκτονικά έργα του παρελθόντος αφηγούνται την ιστορία του ανθρώπου, τον τρόπο ζωής του, τις πεποιθήσεις του και τον τρόπο ζωής του στην κοινωνία. Γνωρίστε τους τρεις κυριότερους πολιτισμούς που ξεχώρισαν στην αρχιτεκτονική και αποτελούν έμπνευση μέχρι σήμερα:

Αιγύπτιοι

Ο αιγυπτιακός πολιτισμός γεννήθηκε περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό με την πολιτική ένωση των λαών που κατοικούσαν στον ποταμό Νείλο. Η αιγυπτιακή αρχιτεκτονική, όπως και εκείνη των προϊστορικών λαών, χαρακτηρίστηκε από μεγάλους ναούς για τους θεούς, καθώς και από τους περίφημους τάφους των φαραώ.

Οι Αιγύπτιοι ήταν εκείνοι που ανέπτυξαν την τεχνική της δόμησης με πέτρες, επειδή γι' αυτούς τα πήλινα τούβλα δεν αποτελούσαν ανθεκτικό υλικό, πράγμα που ήταν αντίθετο με όλη τη σκέψη αυτού του λαού που πίστευε στην ιδέα του αιώνιου και αναλλοίωτου.

Αλλά μια από τις μεγαλύτερες συνεισφορές των Αιγυπτίων στην αρχιτεκτονική ήταν η χρήση ξύλινων εξαρτημάτων για τη στοίβαξη των λίθων, η οποία εξάλειψε την ανάγκη χρήσης στόκου για τη συγκράτησή τους. Με αυτή την τεχνική ήταν δυνατή η κατασκευή τεράστιων πέτρινων ναών με πολύ βαριές στέγες. Οι πυραμίδες υπάρχουν ακόμη και σήμερα για να δείχνουν τη δύναμη της αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής και την εφευρετικότητα.

Έλληνες

Η ελληνική αρχιτεκτονική μέχρι σήμερα είναι γνωστή ως κλασική αρχιτεκτονική. Τα ελληνικά κτίρια ήταν μαθηματικά τέλεια. Αν και τα περισσότερα έργα τους είχαν θρησκευτικό κίνητρο, οι Έλληνες ήταν δάσκαλοι του ορθολογισμού. Ό,τι έχτιζαν βασιζόταν σε υπολογισμούς, κανόνες, αναλογίες και προοπτική.

Το μάρμαρο ήταν το κύριο υλικό των ελληνικών κτιρίων και χρησιμοποιήθηκε με παρόμοιο τρόπο με την αιγυπτιακή τεχνική του κονταριού και του τενόντου. Οι ελληνικοί ναοί και οι πόλεις έχουν επιβιώσει στο πέρασμα των αιώνων και σήμερα έχουν γίνει αντικείμενα εκτίμησης για όσους θαυμάζουν την ομορφιά και την ιστορία της αρχιτεκτονικής.

Ρωμαίοι

Οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν έντονα από τους Έλληνες, αλλά έφεραν μια διαφορά στην αρχιτεκτονική: τις καμάρες. Η ρωμαϊκή αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από ναούς, μνημεία, γλυπτά και καμάρες εμπνευσμένες από το πρακτικό και πολεμικό πνεύμα των Ρωμαίων. Ωστόσο, η μέριμνα για την ομορφιά δεν εγκαταλείφθηκε, απόδειξη αυτού είναι το Κολοσσαίο και η Αψίδα του Θριάμβου.

Οι Ρωμαίοι έπρεπε επίσης να προσαρμόσουν τα οικοδομικά τους υλικά στην πραγματικότητα του τόπου στον οποίο κατοικούσαν. Αυτοί ήταν που δημιούργησαν την οικοδομική τεχνική που ανακάτευε ηφαιστειακή άμμο με ασβεστόλιθο και σπασμένα κεραμίδια.

Αυτό το μείγμα, προγονικός συγγενής του τσιμέντου, ήταν υπεύθυνο για την ανέγερση, για παράδειγμα, του θόλου του Πάνθεον, ενός μνημειώδους έργου ύψους 43,2 μέτρων χωρίς ούτε έναν πυλώνα στήριξης.

Αρχιτεκτονικά στυλ

Με την πάροδο των αιώνων, η αρχιτεκτονική εδραιώθηκε ως τέχνη και απέκτησε τα δικά της στυλ, όπως ακριβώς συμβαίνει στις εικαστικές τέχνες και τη μουσική. Δείτε τα κυριότερα αρχιτεκτονικά στυλ παρακάτω:

Κλασικό στυλ

Ο κλασικός ρυθμός αναφέρεται αρχικά σε όλες τις κατασκευές που εμπνέονται από τις ελληνορωμαϊκές παραδόσεις της αρχιτεκτονικής, δηλαδή τη συμμετρία, τη στερεότητα, τη χρήση άκαμπτων και δομημένων υλικών όπως το μάρμαρο και η πέτρα.

Η κλασική αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται επίσης από λιτά, πολυτελή και λειτουργικά κτίρια, με κύριο χαρακτηριστικό τον άνθρωπο και τις κοινωνικές του σχέσεις.

Μεσαιωνικό στυλ

Η αρχιτεκτονική του Μεσαίωνα καλύπτει δέκα αιώνες ιστορίας, από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα. Αυτή η περίοδος είδε την εμφάνιση μοναδικών και αλάνθαστων στυλ, όπως ο γοτθικός, ο ρομαντικός και ο βυζαντινός. Αυτά τα στυλ μοιράζονται μια κοινή χριστιανική έμπνευση, καθώς οι κατασκευαστικές προσπάθειες σε όλη την περίοδο επικεντρώθηκαν σε καθεδρικούς ναούς και εκκλησίες.

Ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα του γοτθικού ρυθμού είναι ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων, που χτίστηκε μεταξύ 1163 και 1250. Οι γιγαντιαίες εκκλησίες με τους μυτερούς πύργους τους ήταν μια ανθρώπινη προσπάθεια να αγγίξουν τους ουρανούς και να έρθουν σε επαφή με το θείο.

Εντελώς διαφορετική από την κλασική αρχιτεκτονική, για παράδειγμα, η οποία είχε ως κύρια πηγή έμπνευσης τον άνθρωπο και την κοινωνικοπολιτική του σχέση, ακόμη και με έργα που απευθύνονταν στους θεούς.

Αναγεννησιακό στυλ

Το στυλ της Αναγέννησης εμφανίστηκε αμέσως μετά τη Μεσαιωνική περίοδο, στα τέλη του 14ου έως τα μέσα του 16ου αιώνα, και ήρθε σε αντίθεση με όλα όσα είχαν τεθεί σε εφαρμογή μέχρι τότε. Ο άνθρωπος, η λογική και ο ανθρωποκεντρισμός, η ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι το κέντρο των πάντων, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του στυλ. Ήταν η εποχή που ο δημιουργός του έργου υπέγραφε ξανά το δημιούργημά του - κάτι που δεν συνέβαινε στη Μεσαιωνική εποχή.Αξιοσημείωτα ονόματα αυτής της περιόδου είναι εκείνα που θαυμάζονται μέχρι σήμερα, όπως ο Ραφαήλ και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, αλλά τα κυριότερα ονόματα της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής είναι ο Βινιόλα, ο Αλμπέρτι, ο Μπρουνελλέσκι και ο Μιχαήλ Άγγελος.

Η προοπτική και ο σχεδιασμός γίνονται το σήμα κατατεθέν των αρχιτεκτονικών έργων αυτής της περιόδου, με τα πιο διάσημα έργα της Αναγέννησης να είναι ο τρούλος της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη και ο τρούλος της Φλωρεντίας στην Ιταλία.

Μοντέρνο στυλ

Παρά τον όρο "μοντέρνα", η μοντέρνα αρχιτεκτονική δεν είναι τόσο σύγχρονη. Αυτό το στυλ ήρθε να κυριαρχήσει στην αρχιτεκτονική στις αρχές του 20ού αιώνα, σπάζοντας εντελώς με τα προηγούμενα στυλ. Αυτή τη φορά, δεν είναι ναοί, καθεδρικοί ναοί ή εκκλησίες που αποτελούν τα κύρια σημεία αναφοράς της αρχιτεκτονικής, αλλά γιγαντιαία κτίρια και ουρανοξύστες ως ένας τρόπος να σηματοδοτηθεί ο νέος τρόπος ζωής του ανθρώπου του 20ού αιώνα.

Η μοντέρνα αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται πάνω απ' όλα από τη λειτουργικότητα, όχι πια στολίδια και έργα με υπερβολικές διακοσμήσεις. Οι ευθείες γραμμές και η απλότητα είναι το σύνθημα αυτού του στυλ. Το μοντέρνο στυλ εκτιμά επίσης έννοιες όπως η κοινωνικοποίηση, η ενσωμάτωση και η συνύπαρξη, γι' αυτό και είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπουμε μοντέρνα έργα με μεγάλα ανοίγματα και ελεύθερους χώρους.

Ένα άλλο ισχυρό σημάδι της σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι τα έργα με βιώσιμες και περιβαλλοντικές αντιλήψεις, τάσεις που θα πρέπει να γίνουν μόνιμες, ένα παράδειγμα είναι το "30 St Mary Axe", ένα κτίριο στο Λονδίνο ύψους 180 μέτρων, το οποίο έχει τη μισή κατανάλωση ενέργειας από ένα συμβατικό κτίριο.

Το Bauhaus, μια γερμανική σχολή που ιδρύθηκε το 1919, αποτέλεσε ορόσημο του μοντερνισμού στην αρχιτεκτονική και επηρεάζει μέχρι σήμερα αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο.

Σύγχρονο στυλ

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική περιλαμβάνει τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό το στυλ αρχιτεκτονικής χαρακτηρίζεται από δύο διαφορετικά ρεύματα: το ένα οικειοποιείται τις μοντερνιστικές έννοιες και παρουσιάζει επανερμηνείες και νέες προτάσεις με βάση τα ήδη συλληφθέντα. Το δεύτερο ρεύμα αποδομεί ολόκληρο το μοντέρνο κίνημα και προτείνει κάτι εντελώς νέο, με αυτόν τον τρόπο μάλιστατου τρόπου σκέψης για την αρχιτεκτονική έγινε γνωστός ως αποδομητική αρχιτεκτονική.

Είναι γεγονός ότι η σύγχρονη αρχιτεκτονική βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και οι κύριοι εκπρόσωποί της, όπως ο Frank Gehry, δέχονται κριτική για τα έργα τους ακόμη και από μέλη του σύγχρονου κινήματος.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι τα ακανόνιστα, παραμορφωμένα και κατακερματισμένα σχήματα, καθώς και οι οργανικές μορφές και η έντονη έκκληση για τη χρήση βιώσιμων και φιλικών προς το περιβάλλον τεχνικών και υλικών. Στην πραγματικότητα, η πράσινη αρχιτεκτονική είναι ένας από τους κύριους βραχίονες της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.

Είτε πρόκειται για μοντέρνα, ρομαντική ή κλασική αρχιτεκτονική, η αρχιτεκτονική είναι η κληρονομιά της ανθρωπότητας στον πλανήτη. Θεμελιώδης για μια πιο αρμονική και γεμάτη ζωή, η αρχιτεκτονική γίνεται όλο και πιο απαραίτητη για την προώθηση ενός πιο βιώσιμου και οικολογικού κόσμου, καθιστώντας τον άνθρωπο όχι μόνο απλό κάτοχο του χώρου στον οποίο ζει, αλλά καθιστώντας τον συνειδητό και υπεύθυνο ον για τον πλανήτη στον οποίο κατοικεί.Η αρχιτεκτονική γίνεται το κλειδί για την ισορροπία αυτή.