"Architektura jest skamieniałą muzyką." To zdanie niemieckiego pisarza Goethego (1749-1832) podsumowuje jedną z podstawowych funkcji architektury: tworzenie sztuki, ale innego rodzaju sztuki, w której surowcem są cegły i cement.

Słowo "architektura" wywodzi się z połączenia greckich słów "arché", oznaczającego pierwszy lub główny, oraz "tékton", oznaczającego budynek.

Obecnie architekturę można zdefiniować jako relację między człowiekiem a przestrzenią, a raczej sposób, w jaki ingeruje on w środowisko, tworząc korzystne warunki estetyczne i funkcjonalne do mieszkania, użytkowania i organizacji środowiska.

Już widzisz, że dzisiejszy post poświęcony jest tej starożytnej formie sztuki, prawda? W takim razie zapraszamy Cię do zapoznania się z tym postem i dowiedzenia się więcej o architekturze i całej jej historii, odkrywając więcej o tym artystycznym sposobie budowania i życia, który ukształtował naszą historię w przeszłości, prowadzi nasze życie w teraźniejszości i już wskazuje fundamenty na przyszłość.Przyszłość. Przyjdź i zobacz:

Krótka historia architektury i koncepcji

Architektura to rodzaj sztuki wizualnej, która znana jest ludzkości od tysiącleci, a obecnie jest obecna w życiu każdego mieszkańca tej wspaniałej błękitnej planety. Architektura kształtuje życie nas wszystkich. Jest odpowiedzialna za tworzenie przestrzeni - publicznych i prywatnych - zdolnych do jednoczesnego łączenia funkcjonalności, estetyki i komfortu.

Nie można dokładnie określić, kiedy i gdzie architektura pojawiła się w historii ludzkości, ale już od czasów prehistorycznych można zauważyć troskę człowieka o kształtowanie przestrzeni, w której żył, tak aby czuł się bezpieczniej i wygodniej.

We wczesnych dniach architektury podstawowym surowcem do budowy budynków była glina, woda i słońce: trzy składniki potrzebne do stworzenia surowych cegieł - które są nadal używane, zwłaszcza teraz, gdy panuje zrównoważony trend w architekturze. Najwcześniejsze znane domy z cegły pochodzą z 7000 r. p.n.e. w regionie między Bliskim Wschodem a Azją Środkową. Oprócz gliny były toKamień i drewno były również często wykorzystywane do budowy.

Jednak starożytna architektura nie ograniczała się tylko do domów; w rzeczywistości wiele z tego, co przetrwało do dziś, to świątynie, grobowce i pałace zbudowane głównie w celu oddawania czci bogom. Pod tym względem architektura i religijność od dawna idą w parze.

Architektura w świecie starożytnym

Architektura ewoluuje wraz z ludzkością, zarówno pod względem technologii, jak i aspektów społecznych i kulturowych. Wielkie dzieła architektoniczne z przeszłości opowiadają historię człowieka, jego sposób życia, jego przekonania i sposób życia w społeczeństwie. Poznaj trzy główne cywilizacje, które wyróżniały się w architekturze i służą jako inspiracja do dziś:

Egipcjanie

Cywilizacja egipska powstała około czterech tysięcy lat przed Chrystusem wraz z politycznym zjednoczeniem ludów zamieszkujących rzekę Nil. Architektura egipska, podobnie jak architektura ludów prehistorycznych, charakteryzowała się wielkimi świątyniami bogów, a także słynnymi grobowcami faraonów.

To Egipcjanie opracowali technikę budowania z kamieni, ponieważ dla nich gliniane cegły nie stanowiły trwałego materiału, co było sprzeczne z całym myśleniem tego ludu, który wierzył w ideę wiecznego i niezmiennego.

Jednak jednym z największych osiągnięć Egipcjan w dziedzinie architektury było wykorzystanie drewnianych okuć do układania kamieni, co wyeliminowało potrzebę stosowania kitu do ich łączenia. Dzięki tej technice możliwe było budowanie ogromnych kamiennych świątyń z bardzo ciężkimi dachami. Piramidy istnieją do dziś, aby pokazać siłę egipskiej architektury i pomysłowości.

Grecy

Grecka architektura do dziś znana jest jako architektura klasyczna. Greckie budynki były matematycznie doskonałe. Chociaż większość ich dzieł miała motyw religijny, Grecy byli mistrzami racjonalności. Wszystko, co budowali, opierało się na obliczeniach, zasadach, proporcjach i perspektywie.

Marmur był głównym materiałem greckich budynków i był używany w sposób podobny do egipskiej techniki wpustu i czopa. Greckie świątynie i miasta przetrwały wieki i dziś są obiektami uznania dla tych, którzy podziwiają piękno i historię architektury.

Rzymianie

Rzymianie byli pod silnym wpływem Greków, ale wnieśli do architektury pewną różnicę: łuki. Rzymska architektura charakteryzuje się świątyniami, pomnikami, rzeźbami i łukami inspirowanymi praktycznym i wojowniczym duchem Rzymian. Jednak troska o piękno nie została odrzucona, czego dowodem są Koloseum i Łuk Triumfalny.

Rzymianie musieli również dostosować swoje materiały budowlane do realiów miejsca, które zamieszkiwali. To oni stworzyli technikę budowlaną, która mieszała piasek wulkaniczny z wapieniem i potłuczonymi dachówkami.

Mieszanka ta, będąca przodkiem cementu, była odpowiedzialna za wzniesienie, na przykład, kopuły Panteonu, monumentalnego dzieła o wysokości 43,2 metra bez ani jednego filaru podtrzymującego.

Style architektoniczne

Na przestrzeni wieków architektura ugruntowała swoją pozycję jako sztuka i zyskała własne style, podobnie jak ma to miejsce w sztukach wizualnych i muzyce. Sprawdź główne style architektoniczne poniżej:

Klasyczny styl

Styl klasyczny pierwotnie odnosił się do wszystkich konstrukcji inspirowanych grecko-rzymskimi tradycjami architektonicznymi, tj. symetrią, solidnością, wykorzystaniem sztywnych i strukturalnych materiałów, takich jak marmur i kamień.

Architektura klasyczna charakteryzuje się również stonowanymi, luksusowymi i funkcjonalnymi budynkami, których główną cechą jest człowiek i jego relacje społeczne.

Średniowieczny styl

Architektura średniowiecza obejmuje dziesięć wieków historii, od V do XV wieku. W tym okresie pojawiły się unikalne i niepowtarzalne style, takie jak gotyk, romanizm i bizantyjski. Style te łączy wspólna chrześcijańska inspiracja, ponieważ wysiłki budowlane w tym okresie koncentrowały się na katedrach i kościołach.

Jednym z największych symboli stylu gotyckiego jest katedra Notre Dame w Paryżu, zbudowana między 1163 a 1250 r. Gigantyczne kościoły ze spiczastymi wieżami były ludzką próbą dotknięcia nieba i nawiązania kontaktu z boskością.

Zupełnie inaczej niż na przykład w architekturze klasycznej, której główną inspiracją był człowiek i jego relacje społeczno-polityczne, nawet w przypadku dzieł skierowanych do bogów.

Styl renesansowy

Styl renesansowy pojawił się wkrótce po okresie średniowiecza, pod koniec XIV do połowy XVI wieku, i był sprzeczny ze wszystkim, co zostało wprowadzone do tego czasu. Człowiek, rozum i antropocentryzm, idea, że człowiek jest centrum wszystkiego, są głównymi cechami tego stylu. To właśnie w tym czasie autor dzieła ponownie podpisał swoje dzieło - co nie miało miejsca w epoce średniowiecza.Godne uwagi nazwiska tego okresu to te podziwiane do dziś, takie jak Rafael i Leonardo da Vinci, ale główne nazwiska w architekturze renesansowej to Vignola, Alberti, Brunelleschi i Michał Anioł.

Perspektywa i design stały się cechami charakterystycznymi projektów architektonicznych tego okresu, a najbardziej znanymi dziełami renesansowymi są kopuła Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie i kopuła Florencji we Włoszech.

Nowoczesny styl

Pomimo terminu "nowoczesny", nowoczesna architektura nie jest tak aktualna. Styl ten zdominował architekturę na początku XX wieku, całkowicie zrywając z poprzednimi stylami. Tym razem to nie świątynie, katedry czy kościoły są głównymi atrakcjami architektury, ale gigantyczne budynki i drapacze chmur jako sposób na zaznaczenie nowego stylu życia człowieka XX wieku.

Nowoczesna architektura charakteryzuje się przede wszystkim funkcjonalnością, nie ma już ozdób i dzieł z przesadnymi dekoracjami. Proste linie i prostota to motto tego stylu. Nowoczesny styl ceni również takie pojęcia, jak socjalizacja, integracja i współistnienie, dlatego bardzo często można zobaczyć nowoczesne dzieła o szerokich rozpiętościach i wolnych przestrzeniach.

Innym silnym znakiem nowoczesnej architektury są prace o zrównoważonych i ekologicznych koncepcjach, trendy, które powinny stać się trwałe, przykładem jest "30 St Mary Axe", budynek w Londynie o wysokości 180 metrów, który zużywa o połowę mniej energii niż konwencjonalny budynek.

Bauhaus, niemiecka szkoła założona w 1919 roku, była punktem orientacyjnym modernizmu w architekturze i do dziś wywiera wpływ na architektów i artystów na całym świecie.

Styl współczesny

Architektura współczesna obejmuje ostatnie dziesięciolecia XX wieku i trwa do dziś. Ten styl architektury charakteryzuje się dwoma różnymi nurtami: jeden przywłaszcza sobie modernistyczne koncepcje i przedstawia reinterpretacje i nowe propozycje oparte na tym, co już zostało wymyślone. Drugi nurt dekonstruuje cały ruch nowoczesny i proponuje coś zupełnie nowego, w ten sposób nawetMyślenie o architekturze stało się znane jako architektura dekonstruktywistyczna.

Faktem jest, że współczesna architektura jest wciąż w powijakach, a jej główni przedstawiciele, tacy jak Frank Gehry, są krytykowani nawet przez członków współczesnego ruchu.

Głównymi cechami nowoczesnej architektury są nieregularne, zniekształcone i fragmentaryczne kształty, a także formy organiczne i silny apel o stosowanie zrównoważonych i przyjaznych dla środowiska technik i materiałów. W rzeczywistości zielona architektura jest jednym z głównych ramion współczesnej architektury.

Niezależnie od tego, czy jest to architektura nowoczesna, romantyczna czy klasyczna, jest ona dziedzictwem ludzkości dla naszej planety. Architektura, będąca podstawą bardziej harmonijnego i satysfakcjonującego życia, staje się coraz bardziej niezbędna do promowania bardziej zrównoważonego i ekologicznego świata, czyniąc człowieka nie tylko zwykłym użytkownikiem przestrzeni, w której żyje, ale czyniąc go świadomą i odpowiedzialną istotą za planetę, którą zamieszkuje.Architektura staje się zatem kluczem do tej równowagi.